Μετά το Μακεδονικό και το Κυπριακό....Ντου απο παντού!

Τρίτη, 14 Σεπτεμβρίου 2010

Μετά το Μακεδονικό και το Κυπριακό....Ντου απο παντού!

Η Αθήνα εναρμονίζεται με τις φιλοτουρκικές θέσεις Χριστόφια
Ταξίδι αστραπή του Δρούτσα στην Κύπρο για να στηρίξει την επιστροφή στο Σχέδιο Ανάν μέσο του περιουσιακού

Διαβάστε περισσότερα

Ταξίδι αστραπή πραγματοποίησε στην Κύπρο ο υπουργός εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας με την ανάληψη των καθηκόντων του. Στη Μεγαλόνησο είχε επαφές με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια για να συζητήσουν τις τελευταίας εξελίξεις στο Κυπριακό, και μάλιστα σε δύο επίπεδα.
ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ Το πρώτο είναι το πακέτο του κύπριου προέδρου για την επιτάχυνση των συνομιλιών που προνοεί:
α) Την επιστροφή της πολης της Αμμοχώστου με αντάλλαγμα την λειτουργία του λιμανιού της πολης και το άνοιγμα νέων παγωμένων τουρκικών ενταξιακών κεφαλαίων
β) Τη διεθνή διάσκεψη η οποία θα συγκλιθεί εφόσον βρίσκονται σε ακτίνα συμφωνίας οι εσωτερικές πτυχές και σε αυτήν θα συζητηθεί το θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων
γ) Το περιουσιακό, το οποίο ο πρόεδρος θέλει να συνδεθεί με το θέμα των εποίκων και το εδαφικό
ΤΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΟ
Το δεύτερο επίπεδο αφορά τις συνομιλίες και ειδικότερα το ζήτημα του περιουσιακού, επι του οποίου και οι δύο πλευρές, και οι Ελληνοκύπριοι και οι τουρκοκύπριοι, έχουν καταθέσει προτάσεις. Οι προτάσεις της Ελληνοκυπριακής πλευράς παραπέμπουν στο Σχέδιο Ανάν, αν δεν είναι χειρότερες απο εκείνο, και ταυτοχρόνως είναι εναρμονισμένες με την τουρκική αρχή περί διζωνικότητας. Δηλαδή στον βορρά, στο τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος, οι τούρκοι θα έχουν πλειοψηφία και επι του πληθυσμού και επι του εδάφους!!! Άρα διχοτόμηση στη βάση δύο κρατών. Οι εισηγήσεις είναι περίπλοκες και παρουσιάζουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
1. Δεν κατοχυρώνουν τα ατομικά δικαιώματα, και ειδικότερα της ιδιοκτησίας στους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες.
2. Προνοούν ακόμα και την πλήρη απώλεια της ιδιοκτησίας των Ελληνοκυπρίων εάν σε πέντε χρόνια δεν ενδιαφερθούν για το πως θα ρυθμίσουν την περιουσία τους.
3. Δεν έχει επακριβώς διευκρινιστεί που θα βρεθούν τα χρήματα για όσους θελήσουν να αποζημιωθούν. Οι εισηγήσεις μάλλον δημιουργούν προϋποθέσεις ώστε να σηκώσουν το βάρος του κόστους οι Ελληνοκύπριοι.
4. Οι διαρυθμίσεις γίνονται κατά τρόπον ώστε οι Ελληνοκύπριοι να μην επιστρέψουν στον βορρά.
Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΔΙΖΩΝΙΚΗ
Ο κ. Δρούτσας είπε ότι στηρίζει, όπως και η Ελληνική κυβέρνηση τις προτάσεις του κύπριου προέδρου, οι οποίες είναι εναρμονισμένες με το γράμμα και το πνεύμα του Σχεδίου Ανάν, το οποίο υπηρέτησε πιστά. Ο κ. Δρούτσας δημοσίως δήλωσε ότι ο λόγος της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει βαρύνουσα σημασία και ότι η Ελλάδα στηρίζει την πολιτική Χριστόφια, η οποία όμως όχι μόνο δεν αποδίδει καρπούς, αλλά, όπως δείχνουν τα πράγματα, εναρμονίζεται με την τουρκική ερμηνεία της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που θέλει τους τούρκους να έχουν στο βορρά πλειοψηφία επί του πληθυσμού και επι του εδάφους.

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΕΠΙΛΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΩΛΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Η Αλήθεια χωρίς αναισθητικό
Εάν δεν θέλουμε να εθελοτυφλούμε (εμπαίζοντες και αυτοεμπαιζόμενοι) αλλά αντιθέτως να δούμε και να πούμε καθαρά τα πράγματα "με το ονομά τους", τότε: Υπο τις σημερινές συνθήκες και με τους όρους τους οποίους τα ισοζύγια διαμορφώνουν, λύση του Κυπριακού στο δυνάμει ορατό μέλλον δεν διαφαίνεται. Και δεν διαφαίνεται γιατί:
Πρώτον: Γιατί όσον αφορά την κατοχική δύναμη, ουδείς την πιέζει, τουλάχιστον σε βαθμό που να την πειθαναγκάσει σε συμβιβασμούς τέτοιους οι οποίοι θα αναιρούσαν τις δικές της προτιμησιακές προδιαγραφές, οι οποίες διέπονται σαφώς απο δυναμικές συνομοσπονδίας ή στην καλύτερη περίπτωση, κινούνται στις παρυφές της.
Δεύτερον: Γιατί όσον αφορά εμάς (και παρόλη την επικίνδυνη διολίσθηση θέσεων που μας οδήγησε στην αποδοχή μεγάλου μέρους των τετελεσμένων), δεν υπάρχουν οι συνθήκες εκείνες που θα επέτρεπαν, αναστρέφοντας πορεία, να αποποιηθούμε όσα εκχωρήσαμε και να υιοθετήσουμε τακτική μείζονος αντικατοχικής αντιστάσεως. Είτε, αντιθέτως, να προχωρήσουμε σε ακόμα οδυνηρότερες υποχωρήσεις και αποδοχή τουρκικών απαιτήσεων.
Οι όποιες απαιτήσεις, όπως συνεχώς και επιμόνως διατυπώνονται απο την κατοχική πλευρά, συνιστούν δυνάμει όρους παραδόσεως. Με αποδοχή συστήματος δύο κρατικών κυριαρχιών, που θα συναποβούν, δια συγκεκριμένων διαδικασιών, οι άξονες ενός συστήματος με ισότιμη νομή των εξουσιών (εκ' περιτροπής Προεδρία, κλπ) και θα οδηγήσουν σε εξ' αδιαιρέτου γεωπολιτικό μερισμό της νέας οντότητος που θα ανακύψει απο τον συμβιβασμό.
Εαν λοιπόν δεν υπάρξουν άρδην αλλαγές στις σημερινές στρατηγικές ισορροπίες που αφορούν την περιοχή μας (τέτοιες που να αναιρούν εκείνα που παρέχουν στην Τουρκία πλεονεκτήματα περιφερειακής δύναμης) και εάν δεν εκδηλωθούν διαφοροποιήσεις συμφερόντων που να οδηγούν μεγάλα κέντρα ισχύος και αποφάσεων να ασκήσουν πραγματικές πιέσεις στην Άγκυρα και τέλος εάν εμείς συνεχίσουμε αρνούμενοι παραπέρα συμβιβασμούς, τότε η μόνη προβλεπτή λύση θα προέλθει εκ' των πραγμάτων δια της μη λύσεως!
Αυτό να μην θεωρηθεί ούτε διαλεκτική παραδοξολογία, ούτε αφελές λογοπαίγνιο. Εαν δεν υπάρξει επώδυνη λύση, τότε η de facto γεωπολιτική διαίρεση θα εμπεδωθεί. Ενώ συν τω χρόνω θα εκδηλωθούν φύσει νομιμοποιητικές δυναμικές όσον αφορά την κατοχική παρανομία. Με βαθμιαία και σιωπηρή μεν, αλλά σταθερή και μη αναστρέψιμη αναγνώριση των κατοχικών παραγώγων απο τρίτους. Με αποτέλεσμα: Το τουρκικό στρατηγικό προγεφύρωμα - γιατί περί αυτού πρόκειται - να αναβαθμισθεί σταθεροποιούμενο πολιτικά και θεσμικά. Η de facto δηλαδή κατάσταση των πραγμάτων, θα αποκτήσει δυνάμει προοπτική de jure αποδοχής.
Αυτά συναπορρέουν, όχι απο μίαν υποκειμενική συλλογιστική, αλλά απο αδήριτες διαδικασίες, όπως τις προϋπολογίζει αυτονοήτως η στυγνή λογική. Εκτός και αν υπεισέλθουν αστάθμητοι παράγοντες. Κάτι που βεβαίως, ενώ δεν μπορεί λογικά να αποκλεισθεί, εντούτοις δεν είναι δυνατό να αποτελέσει ρεαλιστική αντιστήριξη δικήας τελεσφόρου αποτρεπτικής πολτικής. Γιατί τέτοια πολιτική δεν μπορεί να προέρχεται απο ευκταία, ούτε και να στηρίζεται στα επιθυμητά.
Υπο το φως αυτών των έωλων πραγματικοτήτων και των προοπτικών που διαφαίνονται, η δική μας πλευρά, εαν θέλει να μην παραμείνει αιωρούμενη και να εξαντλείται σε ανωφελείς και αφελείς παλινδρομήσεις, οφείλει να ανασυνταχθεί. Και εγκαταλείποντας εσωστρέφειες που την περισπούν και αγκυλώσεις που την αποδυναμώνουν και την αποδομούν να καταλήξει σε συγκεκριμένους σχεδιασμούς. Για το έσχατο σημείο που μπορεί να διασκελίσει προκειμένου να επιτύχει έναν ιστορικό συμβιβασμό.
Προσδιορίζοντας επομένως εκείνα που με τίποτα και έναντι ουδενός δεν θα αποποιηθεί. Κόκκινες δηλαδή γραμμές. Ή καλύτερα τα sine qua non. Διαμορφώνοντας ταυτοχρόνως καθαρή πολιτική λύσεως. Με συμβιβασμός που να διασφαλίζει την ιστορική συνέχεια του Κυπριακού Ελληνισμού στην φυσική του γεωγραφία. Και η οποία να υποθεμελιώνεται σε λειτουργική ενότητα και να αποτελεί παράγωγο της ευρύτερης δυνατής εθνικής συναινέσεως. Διαφορετικά θα κλάψωμεν επι ερειπίων....

Τα παραπάνω είναι άρθρα απο την εφημερίδα "Το Παρόν".